Film jako sztuka ruchomego obrazu.
Czym właściwie jest film?
Rzadko zadajemy sobie to pytanie, ponieważ – jak się wydaje
– każdy to wie.
Słowo „film” pochodzi od łacińskiego słowa „pellis”, które oznacza cienko wyprawioną skórę, membranę lub powłokę. Bezpośrednio znaczenie to odnosi się do aspektu techniczno-materialnego. Mimo postępu technologicznego, widząc na ekranie sztucznie wytworzone, szybko następujące po sobie obrazy, sprawiające wrażenie ruchu, mówimy że oglądamy film.
W języku angielskim film jest również nazywany „moving pictures”, czyli ruchome obrazy.
Podobne znaczenie źródłowe ma też słowo „kino” pochodzące od greckiego „kinesis” oznaczającego ruch.
Najprościej ujmując, film lub kino oznacza pewną dziedzinę ludzkiej aktywności oraz jej dorobek.
Film jest jedną z najmłodszych dziedzin sztuki. Powstał dzięki wynalezieniu fotografii - pod koniec XIX wieku. Thomas A. Edison oraz bracia August i Louis Lumiere niemal jednocześnie skonstruowali kinematograf - urządzenie wprawiające w ruch klisze światłoczułą, na której były zapisane obrazy.
Pierwsza publiczna projekcja filmowa została zorganizowana przez Braci Lumiere w 1895 roku.
8 grudnia 1895r, jest zaś symboliczna datą narodzin kina.
W tym miejscu chciałybyśmy zaprosić was do obejżenia poniższego filmu, który pokazuje jak to się wszystko zaczęło.
Początkowo film był czarno-biały oraz niemy - czyli nie towarzyszyły mu żadne nagrane dźwięki, a krótkie dialogi występujących w nim postaci wyświetlano na planszach pomiędzy kolejnymi obrazami.
W tego rodzaju filmach najważniejsza była gra aktorów, a obraz filmowy ilustrowano muzyką wykonywaną na żywo podczas projekcji.
Pierwszy pokaz filmowy na ziemiach polskich odbył się 18 lipca 1896 roku w Warszawie.
Początki filmu niemego, który opowiadał konkretną historię, sięgają świtu XX wieku. Jednym z pionierów gatunku był Georges Melies, twórca głośnego tytułu ,,Podróż na Księżyc" z 1902 roku. To właśnie on napisał pierwszy scenariusz filmowy, jako pierwszy użył sztucznego oświetlenia i wprowadził do filmu efekty specjalne.
Więcej na ten temat dowiecie się oglądając poniższy film.
Uważano, że moda na kino szybko przeminie. Nie były to jednak bezpodstawne opinie, bo ludzie szybko nudzili się oglądaniem tego, co mogli zobaczyć na żywo. Wszystko zmieniło się, gdy na ekranach zaczęto wyświetlać filmy fabularne.
Początkowo projekcje filmów przyciągały widownię ponieważ był to dla nich pewien rodzaj nowej atrakcji. Był to kolejny z wielu technicznych wynalazków, które powstały na przełomie XIX i XX wieku, w okresie tzw. rewolucji przemysłowej. Organizowane pod gołym niebem (w parkach i lunaparkach, na festynach i jarmarkach) albo w niewielkich lokalach pokazy były kolejną nowinką. Zaciekawienie publiczności budził ruch, obraz, który „ożył”. Było to więcej niż oferowała fotografia.
Dopiero w kolejnych latach i dziesięcioleciach kino przestało być wyłącznie atrakcją i stało się najpierw powszechną, niedrogą rozrywką, a potem nową formą sztuki.
Z czasem wyświetlanie filmów przestało mieć formę organizowanych pojedynczo pokazów - zaczęły powstawać stałe kina. Pierwsze stałe kino na ziemiach polskich powstało w Łodzi, w 1899 roku. Mieściło się ono przy ulicy Piotrkowskiej 120, a jego założycielami byli bracia Władysław i Antoni Krzemińscy.
Pierwsze polskie filmy (właściwsze byłoby raczej określenie – krótkie filmiki) tworzyli pionierzy kina i wynalazcy, tacy jak: Bolesław Matuszewski czy Kazimierz Prószyński. Najstarszy zachowany polski film fabularny nosi tytuł „Pruska kultura” i pochodzi z 1908 roku.
A kiedy właściwie pojawił się film kolorowy ?
Z filmami kolorowymi eksperymentowano już na samym początku. Filmy kolorowano techniką wirażowania, niektórzy twórcy z kolei ręcznie malowali poszczególne klatki. Przełom nastąpił dopiero w latach 20. XX wieku. Pojawił się wówczas system nazwany Technicolor, który wykorzystywał dwie, a później trzy taśmy światłoczułe. W 1932 roku udało się zrealizować pierwszy kolorowy film animowany - ,,Kwiaty i drzewa". 3 lata później powstał pierwszy kolorowy film aktorski - ,,Becky Sharp".
Twórcom zależało, żeby do kin przychodziło coraz więcej widzów. Wymusiło to na nich konieczność kręcenia coraz bardziej spektakularnych produkcji. Aby to osiągnąć, zaczęli rozwijać sztukę oszukiwania widowni. Kiedy w 1925 roku do kin wszedł ,,Zaginiony świat" ludzie byli przekonani, że widzą nie kukłę, a prawdziwego dinozaura. Jeszcze większe wrażenie zrobił ,,King Kong" z 1033 roku. Ze sztucznych modeli, z roku na rok coraz doskonalszych, korzystano aż do lat 90. XX wieku. Później efekty specjalne tworzono już przy pomocy techniki komputerowej.
We współczesnym kinie popularnym, adresowanym do szerokiego kręgu widzów, różne ciekawe efekty są niemal obowiązkowe, a możliwości, jakie dają obrazy tworzone (generowane) komputerowo (czyli CGI = Computer Generated Images), są obecnie praktycznie nieograniczone. Niekiedy to właśnie tego typu atrakcje, a nie ciekawie zarysowana fabuła czy znakomita gra aktorska, są tym, co przyciąga publiczność do kin.
W Polsce pierwszy kolorowy pełnometrażowy film fabularny wszedł na ekrany w styczniu 1954 roku. Była to komedia muzyczna w reżyserii Leonarda Buczkowskiego pod tytułem „Przygoda na Mariensztacie”. Niżej możecie posłuchać kultowej piosenki z tego filmu.
Dzisiaj już nie wyobrażamy sobie powrotu do dawnego, czarno-białego kina. Choć oczywiście także współcześnie pojawiają się całe filmy (albo ich fragmenty), które zrealizowane są w czarni i bieli. Wynika to jednak już nie z braku możliwości zrobienia filmu kolorowego.
Na kolejnej lekcji dowiecie się o gatunkach filmowych, jak również poznacie środki wyrazu filmu.
A tymczasem przygotowałyśmy dla was następujące zadanie domowe:
Zaprojektuj plakat zapraszający na projekcję filmu. Tytuł filmu i obsada nie muszą być rzeczywiste, mogą być przez Ciebie wymyślone. Plakat wykonaj w dowolnej technice. Możesz zaprojektować go również w dowolnym programie graficznym( word - nie jest programem graficznym)
Pozdrawiam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz