Graffiti jako sztuka ulicy

Witamy Was Dzisiaj kolorowo :)

Na pewno niejednokrotnie podczas spacerów po mieście widzieliście pomalowane ściany budynków, mury i chodniki. Niektóre z nich ożywiają ulice, sprawiają, że wokół jest bardziej kolorowo i wesoło, inne z kolei wywołują silne, nie zawsze pozytywne emocje.

"Malunkami" tymi jest graffiti.

Największe graffiti świata – rekord Guinnessa z 2014r. w Londynie.

GRAFFITI

 jest jednym z najpopularniejszych przejawów sztuki ulicznej - street art. 

Terminem tym określamy napisy, symbole i obrazy, które zostały namalowane przez ulicznych artystów na ścianach budynków, w przejściach podziemnych, na ogrodzeniach, na murach ogrodzeniowych, na parkingach ale również na pociągach czy autobusach.

Kolejowe graffiti na pociągu z okazji ŚDM

Ze względu na to, że graffiti kojarzy się głównie z napisami na ścianie, niezmiernie trudno jest określić datę powstania tej sztuki. Wielu badaczy uważa, że pierwotna forma graffiti pojawiła się już w starożytnym Egipcie, Grecji czy też Rzymie. Podobne tezy dotyczą XVIII i XIX wieku. Jednak w założeniach tych graffiti uważa się jedynie jako napis umieszczony na ścianie w celu przekazania jakiejś informacji. 

Grafficiarze - bo tak nazywamy osoby wykonujące tą sztukę mają rodowód amerykański.

 W latach 60-tych młodzi mieszkańcy Nowego Jorku umieszczali nielegalnie swoje napisy na ścianach metra.  Napisy te początkowo wykonywane były wodoodpornymi flamastrami .  Farby w sprayu pojawiły się dopiero w latach 70-tych. Od tego też czasu pojawiające się na budynkach napisy były  większe i grubsze, miały kontury i kolorowe wypełnienia. 

Z biegiem też czasu przekształciły się one w wielkie malowidła nie tylko do czytania ale i do oglądania.

A co z Polską? Kiedy graffiti pojawiło się u nas?

Polscy graficiarze swą działalność rozpoczęli w latach 90-tych.

Początkowo były to malowane wizerunki pomarańczowych krasnali  związane  z ruchem politycznym - Pomarańczową Alternatywą.

W 1985 roku pojawiły się pierwsze szablony. Swoje "dzieła" zaczęło eksponować coraz więcej ludzi. Szczyt polskich grafficiarzy przypada na lata 1989-90.

Sztuka ta nie jest taka łatwa jak zapewne Wam się wydaje. Farbę w sprayu można używać jedynie przy dobrej pogodzie, przede wszystkim bezwietrznej. Wiatr może bowiem sprawić, że farba nam się rozpryśnie.

Musicie pamiętać, że na wykonanie graffiti musicie mieć POZWOLENIE władz miasta. 

Inaczej jest ono przejawem wandalizmu. 

W większych miastach znajdują się specjalne miejsca na których graficiarze mogą malować.

Najpopularniejszym i dość lekkim stylem w graffiti są zaokrąglone kształty liter. 

Ten styl nazywa się Bubble. 

I tu mamy dla Was zadanie.

Obejrzyjcie galerię prac Uczniów ze Szkoły Podstawowej w Mszczonowie i zainspirujcie się.

Kartkę A4 potraktujcie jak ścianę. To od Was zależy co się na niej znajdzie.

Proponujemy pracę wykonać flamastrami.

Zanim jednak przejdziecie do galerii proponujemy obejrzeć krótki filmik, z którego dowiecie się jak narysować graffiti na kartce .

Oto i obiecana galeria....

Pani Małgosia również narysowała swoje imię :)

A na koniec jak zwykle dla Was notatka rysunkowa do zeszytu, ale tym razem bez treści. Mamy nadzieje, że będzie wszystko jasne.

Kolorowego Dnia życzymy.

Czytaj więcej »

Sztuka ludowa nie tylko w skansenie.

Witajcie nasi kochani uczniowie.

Dzisiejsza lekcja będzie bardzo kolorowa. A to wszystko za sprawą sztuki ludowej, która zachwyca odbiorcę nie tylko żywymi kolorami, ale i również oryginalnymi, misternie zaprojektowanymi wzorami.

Polskę dzielimy na regiony, czyli takie małe ojczyzny, których mieszkańcy zachowują wiele tradycji oraz zwyczajów przekazywanych z pokolenia na pokolenie. 

Na pewno w wielu Waszych domach znajdzie się coś, co jest niezwykle wartościowe ale nie ze względów finansowych, a sentymentalnych, coś co Wasi rodzice odziedziczyli po Waszych dziadkach, albo pradziadkach. Może też w Waszej rodzinie są zwyczaje, które są kultywowane od wielu lat?

Każdy region Polski ma swoje charakterystyczne cechy: kolory, motywy, kompozycje wycinanek i haftów. Cechy te określają styl regionalny.

Najbardziej charakterystyczne dla mieszkańców danego regionu Polski są stroje ludowe - bogato zdobione ubrania służące dawniej ludności wiejskiej w dni świąteczne. Stroje te określały przynależność do danego regionu.

Rzemiosło ludowe/sztuka ludowa to wyroby artystów samouków. Ludzie Ci są uzdolnieni i zazwyczaj  nie posiadają wykształcenia w tym kierunku. Mieszkają głównie na wsi, a ich wytwory początkowo powstawały z potrzeb ich życia. 

Najbardziej popularnymi formami twórczości ludowej są: rzeźba z drewna, malarstwo, w tym malarstwo na szkle oraz rzemiosło artystyczne, czyli wycinanka, koronkarstwo, wikliniarstwo czy garncarstwo. Dzieła te charakteryzują żywe kolory, zdobienia w postaci elementów roślinnych, wyraźne kontury i brak perspektywy i światłocienia.

Obrazy i drzeworyty najczęściej ukazują świętych i sceny religijne. Postacie są uproszczone, nie ma zachowanych rzeczywistych proporcji części ciała.

Józef Chełmowski,  Madonna kaszubska

Jeśli chodzi zaś o rzeźby ludowe to przeważnie wykonywane są one z drewna. Ich częstym tematem jest Matka Boska płacząca nad ciałem zmarłego Chrystusa, złożonym na jej kolanach.  Takie rzeźby to piety.
W przydrożnych kapliczkach możemy spotkać figurki przedstawiające zatroskanego Jezusa, albo postacie świętych, czyli świątki.
Obok wyżej wspomnianych rzeźb artyści ludowi tworzą inne, np. drewniane figurki, którymi zdobią szopki, gliniane koguciki oraz piszczałki. Podobnie, jak w malarstwie tak i tutaj używane są jaskrawe, przyciągające wzrok kolory. 

Ryszard Wysocki, Chrystus frasobliwy.

Eugeniusz Zegadło, Pieta

Bardzo ważne miejsce w sztuce ludowej zajmuje rzemiosło artystyczne, czyli wszelkiego rodzaju koronki, hafty, wycinanki, stroje oraz tworzone przez mężczyzn sprzęty domowe: skrzynie, kredensy, ławy czy stoły.

Hafty podhalańskie

Wycinanka łowicka

Koronka

Skrzynia posagowa  z małopolski

Obecnie sztuka ludowa jest bogatym źródłem pomysłów dla  projektantów i artystów.
Posłuchajcie, co o sztuce ludowej mówi Genowefa Frąs - miłośniczka i współczesna twórczyni sztuki ludowej.

Ze sztuką ludową nie spotykamy się na co dzień, co nie oznacza, że jest ona trudno dostępna.
W każdym regionie naszego kraju znajdują się miejsca , gdzie gromadzona jest sztuka ludowa. Są to muzea regionalne, izby etnograficzne, jarmarki oraz festyny. Architekturę dawnej wsi zaś znajdziemy w skansenach - muzeach budownictwa na wolnym powietrzu.

Nasz regionalny skansen znajduje się w Maurzycach. Niestety w ubiegłym roku został on zniszczony.  Udało nam się jednak odszukać film, żeby pokazać Wam jak taki skansen wygląda. Jesteście ciekawi? Zobaczcie.

Pani Asia jak zwykle narysowała dla Was notatkę podsumowującą.
Chętni mogą ją przerysować lub wydrukować.
A może ktoś pokusi się o to by stworzyć własną?

Oczywiście nie zabraknie dzisiaj zadania dla Was.
Kierując się instrukcją z filmiku spróbujcie wykonać własną zakładkę z motywem ludowym:)
Jest to oczywiście zadanie dla chętnych.

Na koniec mamy dla Was jeszcze  inspirację od uczennicy ze szkoły w Mszczonowie

Piękne praca. Prawda?

Tym bardzo kolorowym akcentem żegnamy się dzisiaj z Wami życząc tak kolorowego popołudnia, jak kolorowa jest sztuka ludowa :)

Źródła:
Z Genowefą Frons o sztuce ludowej
A. Przybyszewska - Pietrasiak, Ciekawi świata. Plastyka, Podręcznik dla klasy 4-6 szkoły podstawowej, OPERON 2012.
W. Sygut, M. Kwiecień, Plastyka. Podręcznik dla klasy piątej szkoły podstawowej, MAC 2018.
A. Adamska-Ubaka, K. Szlaska, Wędrówki plastyczne. Podręcznik część 1 szkoła podstawowa 4-6, Nowa Era 2008.

Czytaj więcej »

Plamy w obrazie

Witajcie 

Dzisiejsza lekcja będzie krótka, ale za to przyjemna.

Dalej będziemy rozmawiać o barwach.

Zanim jednak przystąpimy do tematu zobaczcie jaką świetną pracę wykonała nasza uczennica Tosia:)

Cieszymy się, że mamy tak bardzo świadomych uczniów.  Jesteśmy z Was dumni.

Jak już wiecie z wcześniejszych lekcji barwy możemy podzielić na wiele kategorii. Poznaliście już barwy podstawowe i pochodne,  ciepłe i zimne, czyste i kontrastowe  oraz neutralne - biel, czerń oraz szarość.

Dzisiaj poszerzymy naszą wiedzę o plamy barwne .

Czym więc są plamy barwne?

Są to ślady na podłożu o zróżnicowanym kształcie, wielkości oraz barwie, które powstały w wyniku naniesienia pigmentu za pomocą wybranego narzędzia malarskiego.

Zobaczcie teraz jak powstają plamy...

Jesteśmy przekonane, że każdy z Was w swoim życiu zrobił niejedną plamę, która nie tylko była "dziełem" plastycznym, ale również i udręką dla mamy, która musiała wybawiać ją z bluzki czy spodni.

W tym miejscu możemy zadać sobie pytanie: Czy wszystkie plamy są takie same?

Odpowiedź jest na nie bardzo łatwa . Oczywiście, że nie! Ich rodzaj zależy od wykorzystanych narzędzi i materiałów plastycznych, a także zastosowania ich przez artystę.

Plamy na obrazach malowanych akwarelami są miękkie, rozmyte i niezbyt mocno nasycone kolorystycznie.  Osiągnięcie tego efektu umożliwiają: delikatna struktura farb, ich rozcieńczenie wodą oraz rodzaj papieru.

Przeciwieństwem plam miękko rozłożonych na papierze  są plamy wyraźnie wyodrębnione przez kolor i kształt.  Na takich obrazach układ kolorów jest kontrastowy, a temperatura sąsiadujących ze sobą barw  wyraźnie się różni.

Nicholas de Staël, Plaża w Agrigento, 1954

Zdarza się również, że dzieło złożone jest z plam barwnych , z których każda lub większość otoczona jest kolorowym lub czarnym konturem. Linia konturowa wyznacza kształt plam, podkreślając ich formę i siłę wyrazu.

Jackson Pollock „Konwergencja”, 1952

Na koniec mamy dla Was zadanie!

Postawcie na kartce z bloku technicznego lub rysunkowego ubrudzony od spodu kubek po herbacie lub kawie, tak aby powstała plama.

Zastanówcie się z jakimi barwami kojarzy Wam się wiosna, a następnie wybierzcie kolory z palety barw do zilustrowania swojego wyobrażenia.  

twórzcie wiosenny kwiat. 

Spróbujcie w miarę możliwości użyć różnych narzędzi, aby sprawdzić, jak można uzyskać różnorodne plamy barwne.

Żeby Was zainspirować  stworzyłam takiego kwiatka.

Plamy tworzyłam (zaczynając od koloru żółtego) farbą nałożoną pędzlem, farbą nałożoną szpachlą, stemplem, kredką żelową i farbą w spreju. Kontury to czarny długopis żelowy.

Posługując się poznanymi nazwami plam (np. ostra, miękka, obwiedziona konturem), zastanówcie się, jaki rodzaj plamy zastosowaliście w swojej pracy?

Na  dzisiaj to już wszystko. 

Ściskamy Was serdecznie, zachęcamy do komentowania i chwalenia się swoimi pracami.

Wykonaj zadanie zgodnie z p

Czytaj więcej »

Kalejdoskop barw

Witajcie kochani

Nie wiemy jak Wy, ale my bardzo za Wami tęsknimy. Tęsknota ta z dnia na dzień jest coraz większa. Mamy jednak nadzieję, że ten czas spędzony w domu jest dla Was przyjemny.

Dziękujemy Wam za wszystkie prace, które wykonaliście - wszystkie są wyjątkowe i PIĘKNE.

Choć dostałyśmy ich tak bardzo dużo , to ciągle czujemy niedosyt.  Może dlatego, że zwyczajnie UWIELBIAMY je oglądać.

Mamy nadzieję, że pamiętacie o tym, by robić sobie przerwy w trakcie nauki. 

Pamiętajcie - jest to bardzo ważne!

Na poprzedniej lekcji oglądaliśmy koło barw, rozmawialiśmy o barwach podstawowych i pochodnych, barwach ciepłych i zimnych.

Dziś rozszerzamy informacje dotyczące barw.

Gdy oglądamy obrazy, czy to w muzeum, galerii czy w albumie i chcemy je opisać możemy bez trudu określić jakie barwy w nich występują. A prawidłowo powinniśmy powiedzieć: w jakiej gamie barwnej zostały namalowane  lub wykonane.

Gama barwna to grupa barw tworzących ogólny ton kompozycji, to zbliżone odcienie jednej lub kilku barw zestawionych według określonych zasad.

Ta definicja jest zapewne trudna ale zaraz to wyjaśnimy na przykładach.

Gamę barwną dzielimy na szeroką i wąską.

Zanim jednak o nich opowiemy przyjrzyjmy się jeszcze raz kołu barw

W gamie szerokiej artysta posługuje się kolorami z całego obwodu koła barw czyli np.: czerwonym, pomarańczowym, zielonym, niebieskim.

Używamy jej , gdy chcemy ożywić obraz.

Witkacy "Czarny staw"

W gamie wąskiej  zaś artysta wybiera do swojego obrazu barwy leżące w kole barw blisko siebie po stronie ciepłej lub zimnej. Używając tej gamy artysta wyraża spokój.

Stanisław Wyspiański "Śpiący Staś" 

Mamy nadzieję, że teraz jest już trochę jaśniej.

Ale żeby nie było za łatwo, chcemy wprowadzić jeszcze jedno trudne słowo służące precyzyjnemu opisowi kolorystyki obrazu - MONOCHROMATYZM.

To malowanie/rysowanie jedną barwą w celu uzyskania jednolitego tonu całego obrazu. 

Oczywiście odcienie  tych barw mogą być jaśniejsze lub ciemniejsze, a same barwy mogą mieć swoje walory - czyli stopień nasycenia koloru.

Józef Chełmoński

Każda powierzchnia ma swój kolor, np. śnieg jest biały, a liście - zielone. Kolor ten nazywamy kolorem lokalnym.  Oczywiście kolor ten może zmieniać się pod wpływem światła odbijającego się od sąsiadujących przedmiotów.

Nie byłybyśmy sobą, gdybyśmy nie wymyśliły dla Was zadania :)

Dajcie się ponieść wyobraźni i stwórzcie monochromatyczną pracę w dowolnym temacie i dowolną techniką. Możecie użyć farb, kredek - tego, co macie w domu.

W ramach inspiracji mamy dla Was

FILM

przedstawiający nietypową instalację nowojorskiego artysty CJHenohy,a. Jego dzieło obejmuje 7 pokoi reprezentujących różne kolory. To dom który doprowadza do kolorystycznego szaleństwa.

Oczywiście, jak zawsze mamy dla Was również krótką notatkę, którą przygotowała niezawodna Pani Joasia :)

Pozdrawiamy Was serdecznie i życzymy dużo uśmiechu.

Czytaj więcej »