Dzisiaj mamy dla Was trudniejsze pomysły na prace inspirowane twórczością Leonarda da Vinci.
#
Pierwszą pracą jaką Wam zaproponujemy jest rysunek, do którego wykonania nie potrzebujecie wcale zbyt wielu materiałów.
Wystarczy tylko kartka z bloku a3, ołówek, cyrkiel i linijka.
Nasza ulubiona Szkoła Rysunku zainteresowała się Leonardem, Pan Tomasz Wełna pokazał jak narysować najbardziej znany rysunek na świecie - "CZŁOWIEK WITRUWIAŃSKI" z 1490 r.
Zapraszamy Was na wspólną lekcję, by móc ją obejrzeć kliknijcie w poniższe zdjęcie.
Tak wygląda praca Pana Tomasza . My jesteśmy pod wrażeniem,
i z niecierpliwością czekamy na Wasze prace. Może ktoś z Was podejmie wyzwanie?
#
Drugą propozycją, którą dla Was wymyśliłyśmy jest pracą, która od razu skojarzyła nam się z Leonardo. To projekt latawca. Pamiętacie z wcześniejszych lekcji, że Leonardo zaprojektował spadochron i lotnie. My dzisiaj zaprojektujemy latawiec. Znalazłyśmy dla Was nawet ściągawkę na stronie www.malygosc.pl jak taki latawiec wykonać.
#
Kolejną też bardziej techniczną pracą będzie projekt mostu. To zadanie wcale nie jest takie trudne jakby się mogło zdawać :)
Leonardo zaprojektował w 1503 r. most w Konstantynopolu.
Most ten został naprawdę zbudowany, ale dopiero 31 października2001 r. w Ås, gdzie stworzono mniejszą, stumetrową wersję mostu. Konstrukcja została zbudowana i zaprojektowana z drewna sosnowego, tekowego i stali nierdzewnej przez norweskiego artystę Vebjørna Sanda. Koszt jego wzniesienia wyniósł ok. 500 000 funtów. Konstrukcja znajduje się nad autostradą E18 łączącą Norwegię i Szwecję. Służy jako przejście dla pieszych ponad autostradą. Most został nazwany imieniem Leonarda da Vinci. Uroczystego otwarcia mostu dokonała norweska królowa Sonja. Sand zaproponował, by zbudować mosty Leonarda na każdym kontynencie jako symbol więzi międzyludzkich i miłości do piękna.
Projekt mostu 1503 r.
Wykonanie w 2001 r.
Jesteśmy ciekawi jak będą wyglądać Wasze projekty mostów :)
#
Czwartym i ostatnim pomysłem jaki Nam przyszedł do głowy jest czołg.
W 1485, Leonardo da Vinci przedstawił projekt dyskopodobnego pojazdu w postaci "żółwia", który dookoła otoczony był armatami. Według założenia armaty te miały miotać kamieniami. Czołg mógł poruszać się w dowolnym kierunku, dzięki przełączaniu odpowiednich mechanizmów, które podłączone były do wszystkich czterech kół pojazdu. Pancerz czołgu składał się z metalowych płyt zamontowanych od wewnątrz oraz płyt drewnianych wyłożonych na zewnątrz pojazdu.
Projekt czołgu Leonarda
Czołg na podstawie rysunków włoskiego artysty i wynalazcy Leonarda da Vinci powstał
w wytwórni filmowej Belarusfilm. Czołg da Vinci zostanie wykorzystany podczas zdjęć do filmu „Awantury Prantisza Wyrwicza” na podstawie powieści przygodowej znanej białoruskiej pisarki Ludmiły Rubleuskiej.
I tutaj mamy propozycję dla Was. Spróbujcie wykonać czołg według własnego projektu. Może on być wykonany z różnych dostępnych Wam materiałów np. z tektury, rolek po papierze toaletowym, albo plastikowych butelek.
Jeśli nie macie pomysłu to może zainspirują Was poniższe zdjęcia.
Na koniec mamy dla Was historyjkę obrazkową. Co byście wpisali w dymki ?
Co wiemy o Leonardzie? Jeśli zapytałybyśmy się Was o to, co wiecie na temat Leonarda da Vinci, większość z Was odpowiedziałoby na pewno, że był wielkim malarzem. I to jest prawda - Leonardo da Vinci był niezwykłym człowiekiem i wybitnym malarzem, który w ciągu całego swojego życia namalował tylko 20 obrazów. Jego obrazy zna cały świat. Do naszych czasów przetrwało zaledwie 15 z nich. Najbardziej znany znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie i jest to "Dama z gronostajem"
Leonardo da Vinci, Dama z gronostajem, 149o r.
Warto jednak, żebyście wiedzieli, że da Vinci nie był tylko malarzem.
Da Vinci był artystą i uczonym w jednej osobie, słynął z niepospolitego talentu oraz nieodpartej żądzy wiedzy. Był filozofem, poetą, interesował się wszystkimi dziedzinami nauki i choć określał się mianem człowieka bez wykształcenia, ciągle dociekał tajemnic natury i techniki.
Jako architekt i inżynier wykonywał odważne projekty, wyprzedzające późniejsze odkrycia, mimo że żaden z wynalazków Leonarda nie znalazł praktycznego zastosowania za jego życia, zaprojektował prototypu kombajnu, koparki, helikoptera, czołgu miotającego kamieniami, różnego typu maszyn hydrauliczne oraz lotnię.
Leonardo da Vinci, Projekty, 149o r.
Jak zauważyliście tu pojawia się ciekawostka - Leonardo da Vinci pisał lewą ręką, od prawej do lewej, posługiwał się pismem zwierciadlanym - żeby odczytać jego zapiski trzeba przystawić lusterko.
Jako fizyk i matematyk badał prawa optyki i ruchu. Dogłębnie studiował anatomię człowieka (choć w tamtych czasach było to zabronione), wykonując liczne, mistrzowskie rysunki, które ilustrowały doświadczenia artysty w tej dziedzinie.
Jednym z najsłynniejszych rysunków Leonarda jest studium proporcji człowieka, ukazujące figurę ludzką wpisaną w okrąg i kwadrat nazwane „Proporcje ciała ludzkiego wg Witruwiusza”
Leonardo da Vinci,Człowiek witruwiański, około 1490 r.
Leonardo to również baczny obserwator i myśliciel, który przez ponad trzydzieści lat skrupulatnie zapisywał wszystkie swoje idee, pomysły, projekty, a także szkice i rysunki. Zachowała się niestety tylko połowa spośród zbioru ponad 13 tysięcy kart, w tym Kodeks Huygenowski na temat proporcji ciała człowieka oraz stosunków matematycznych pomiędzy poszczególnymi jego częściami. To właśnie w nim jest słynny Człowiek witruwiański, bodajże najbardziej znany rysunek Leonarda.
Zebrałyśmy dla Was teraz garść ciekawostek, które pozwolą Wam wyobrazić sobie jakim człowiekiem był Leonardo.
Jak podają różne biograficzne książki Leonardo był człowiekiem z wielkim urokiem, uroczym rozmówcą o miłym i hojnym charakterze, zawsze elegancki i atrakcyjny, lubił jaskrawą garderobę, wysportowany, miał około 175cm wzrostu.
Był wegetarianinem i walczył o wolność zwierząt, gdy przechodził obok klatek ptaków wystawionych na sprzedaż na placu we Florencji,
kupował je wszystkie, a potem pozwolił im odlecieć, oddając im wolność.
Leonardo da Vinci, Studia kotów i smoka,
Choć do dzisiaj nie przetrwał żaden egzemplarz pióra Leonardo, ani nawet jego elementy, szkice i przekroje można odnaleźć w jego notatkach.
A kluczowym dowodem na to, że Leonardo zbudował pióro wieczne jest to, że jego notatki spisane są pismem o stałym kontraście. Oznacza to, że Leonardo nie pisał piórem gęsim, które pozostawia charakterystyczny wzór blaknięcia. Musiał używać pióra ze zbiorniczkiem.
Leonardo da Vinci, rysunki botaniczne, Jako pierwszy zrozumiał, że licząc pierścienie wzrostu pnia drzew można stwierdzić w jakim wieku jest drzewo.
Ujawnił światu zasadę funkcjonowania serca w ludzkim ciele, w epoce, kiedy wciąż wierzono, że serce służy tylko do ogrzania krwi.
Leonardo da Vinci, szkice serca,
Lubił wymyślać zagadki, szarady, puzzle, gry różnego rodzaju, a przede wszystkim był wyjątkowy w rozwiązywaniu rebusów, uwielbiał rozśmieszać innych, opowiadać dowcipy i śmieszne historie. Wśród jego wielu pasji znalazł się również ta do sztuki kulinarnej. Wiemy, że był świetny w robieniu ciast, napisał ponad 120 przepisów na gotowanie i wymyślił "przodka " korkociągu, krajalnicy, blendera, zgniatarki do czosnku, a nawet maszyny do spaghetti. Nie sposób krótko wymienić wszystkich jego pomysłów. Leonardo zajmował się prądami morskimi, obmyślił urządzenia do mierzenia siły wiatru i prędkości statków, badał lot ptaków, wśród jego szkiców jest szkic pra-samolotu. Zapoczątkował rozwiązywanie najprostszych zagadnień statycznych, takich jak znajdowanie wypadkowej kilku sił czy rozkładanie danej siły na siły składowe, zastanawiał się nad pracą belek zginanych, rozporem łuków, teorią równi pochyłej. Poznając naturę szukał sposobów praktycznego wykorzystania zdobytej wiedzy. Wśród jego projektów można wymienić: łódź podwodną, śmigłowiec, maszyny łatające, spadochron, strój płetwonurka, projekt czołgu napędzanego ludzkimi mięśniami, rozmaite koparki, dźwigi i całą masę innych urządzeń i budowli jak choćby kamiennego mostu łukowego o rozpiętości 600 metrów.
O Leonardo można opowiadać jeszcze długo :D Zachęcamy Was więc do obejrzenia filmu...
A my wrócimy jeszcze na chwilę do jego dzieł malarskich.
Najsłynniejszym obraz Leonarda Da Vinci, jedno z najbardziej rozpoznawalnych i najdroższych dzieł sztuki na świecie - "Mona Lisa". Mało dzieł wzbudza tyle emocji, natomiast Gioconda cieszy się niesłabnącą sławą od wielu lat.
Powstała prawdopodobnie w latach 1503-1506, natomiast niektórzy badacze twierdzą, że Leonardo kontynuował prace nad nią aż do 1517 roku! Co ciekawe pod znanym obecnie wizerunkiem kryją się... inne portrety! Są one efektem prac artysty, który prawdopodobnie kilka razy podchodził do prób namalowania obrazu.
Od wielu lat jest on obiektem badań naukowców. Jedno z pytań, które stawiali sobie badacze, brzmiało: Co się stało z brwiami Mona Lisy? Rzeczywiście, wystarczy chwila by dostrzec, że Mona Lisie czegoś brakuje; jak się okazało, jest to efekt techniki zastosowanej przez twórcę. Otóż Leonardo podczas tworzenia dzieła nałożył przeszło 30 warstw farby, z których niektóre były cieńsze od ludzkiego włosa! Ofiarą tego zabiegu padły brwi Giocondy – pod wpływem warunków atmosferycznych jako pierwsze wyblakły, stając się niewidocznymi.
Leonardo da Vinci, Mona Lisa
Największą zagadkę stanowi uśmiech Mona Lisy. Jedni patrząc na obraz twierdzą, że postać zachowuje neutralny wyraz twarzy, inni dostrzegają cień uśmiechu. Co ciekawe, tajemnicy tej nie są w stanie rozwiązać nawet naukowcy i artyści. 500 lat temu, gdy obraz powstawał, nie zwykło się ukazywać dam na portretach z uśmiechem na twarzy, więc dzieło budzi dzięki temu jeszcze więcej kontrowersji. Jedno z wyjaśnień brzmi tak, że wyraz twarzy Mona Lisy jest neutralny, jednak dzięki licznym sztuczkom i technikom polegającym na złudzeniu optycznym Leonardo uzyskał ten niespotykany efekt.
Tajemnice, kunszt twórcy i niespotykana historia – to wszystko sprawia, że Mona Lisa od wielu lat cieszy się wielką sławą i... wartością! W 1962 roku została ona wyceniona na 100 mln dolarów, co w przeliczeniu na dzisiejszą wartość daje 830 milionów dolarów! "Mona Lisa" również wielokrotnie była tematem malarzy, innych artystów, programów satyrycznych i satyryków, nawet dziś jest bardzo popularna :)
Oczywiście o tym najsłynniejszym obrazie można napisać znacznie, znacznie więcej niż my dzisiaj ale myślimy, że dla Was to i tak jest to długa lekcja :)
Na pewno też znacie "Ostatnią Wieczerzę", która dla odmiany jest malowidłem ściennym.
Malowidło ma wymiar 8,8 na 4,6 metra. Większość z nas wie, że "Ostatnia Wieczerza" nie jest obrazem zamkniętym w ramie, a można ją podziwiać na ścianie. Leonardo da Vinci, Ostatnia wieczerza
Jeśli z tego powodu ktoś nazwie to dzieło freskiem to popełni błąd. To malowidło ścienne. Nazwa fresk oznacza konkretną technikę malarską, w której zaprawa na ścianie jest wciąż wilgotna, co wymaga bardzo szybkiego wykonania pracy. Leonardo wybrał inną metodę. Stosując "suchą" technikę mógł pozwolić sobie na przemyślenia i poprawki, mógł odwzorować efekty świetlne i cienie.
Realizacja zajęła malarzowi prawie trzy lata. Malowidło ilustruje Ewangelię, ale odnosi się również do ustanowienia sakramentu eucharystii. Mówią o tym gesty Chrystusa, który jedną ręką wskazuje chleb, a drugą wino.
Leonardo nie przewidział jednego. Odrzucenie tradycyjnej metody fresku może poprawiło wyglądu jego dzieła, ale sprawiło również, że całość nie przywarła do powierzchni ściany tak jak powinno. Skutkiem tego dzieło zaczęło blaknąc jeszcze za życia mistrza, zaczęło łuszczyć się i blaknąć już kilka lat po jego wykonaniu.
Co więcej, w 1652 roku wykuto na ścianie z malowidłem otwór drzwiowy i tym samym bezpowrotnie zniszczono fragment obrazu, obejmujący część stołu oraz stopę Chrystusa.
Więcej szczęścia praca Leonarda miała w sierpniu 1943 roku. Wtedy w budynek uderzyła bomba, która zniszczyła znaczącą część refektarza. Ściana z "Ostatnią Wieczerzą" pozostała jednak nietknięta.
Kolejne renowacje nie przynosiły większego efektu. Ostatnia z nich została zakończona w 1999r. i trwała 21 lata, znacznie dłużej niż sam Leonardo pracował nad malowidłem. Ta konserwacja nie przywróciła dziełu jego pierwotnego wyglądu, jest to już całkowicie niemożliwe, ale odkryła wartości, które dla Leonarda były tak cenne - szlachetny rysunek i subtelne studia światła.
Dzieło możemy podziwiać na ścianie refektarza (sali jadalnej) dominikańskiego konwentu Santa Maria delle Grazie w Mediolanie. Dzieło robi naprawdę spore wrażenie i warte jest wizyty. Zobacz ją, zanim w jakiś sposób nie zniknie z miejsca, w którym się znajduje. W sezonie turystycznym trzeba się sporo naczekać, bo chętnych jest mnóstwo, a do środka wpuszczają tylko po 25 osób na 15 minut. Kwadrans jednak wystarczy, aby docenić jedną z pereł XVI wieku.
Takich ludzi jak Leonardo da Vinci w historii świata było niewielu. Zapraszamy Was również do przeczytania lekcji biograficznej o życiu Leonarda, jak również do spróbowania stworzenia prac plastycznych inspirowanych dziełami wielkiego mistrza. Pozdrawiamy serdecznie
Wczoraj przygotowałyśmy dla Was lekcję owielkim mistrzu Leonardo da Vinci. Wiecie już zatem, że jednym z jego najpopularniejszych dzieł jest "Mona Lisa", portret którym do dzisiaj inspirują się nie tyko artyści.
My również jesteśmy pod jego wielkim wrażeniem. W związku z tym postanowiłyśmy poszukać dla Was kilku inspiracji związanych z tym obrazem.
Oto kilka pomysłów prac plastycznych.
#
Wydrukujcie na kartce a4 część portretu Mona Lisy, dajcie się ponieść wyobraźni i stwórzcie swoje własne dzieło. Kto wie, może Wasz talent przerośnie mistrza Leonadra i dzięki swojemu dziełu zyskacie sławę ? ;)
I tutaj podpowiedź dla Was! Tworząc swój własny portret Mona Lisy możecie np. wykorzystać flamaster tyko w jednym kolorze.
#
Tutaj z kolei możecie wykorzystać więcej narzędzi: kredki, cienkopisy lub flamastry i za ich pomocą stworzyć portret Mona List w znanej już Wam technice - Zentagle.
#
Kolejnym kreatywnym pomysłem jest portret Mona Lisy wyklejony wydzieranką.
#
Wykorzystując zdjęcia z różnych gazet możemy również stworzyć oryginalny kolaż.
#
A może zechcecie zrobić artystyczne zdjęcie do wykonania którego użyjecie zabawkę?
#
A może zastąpicie Mona Lisę ulubionym bohaterem z bajki ?
#
Takie dzieło możecie stworzyć z klawiszy klawiatur. Może przewracają się jakieś niepotrzebne klawiatury upchane gdzieś głęboko w szafie ?
# Jeśli zaś lubicie technikę puentalizmu to przykład tej pracy jest dla Was! Weźcie pędzel, patyczki do uszu, albo ołówki zakończone gumką, namaczajcie je w farbie i działajcie.
#
Kolejna propozycja jest dla miłośników monet. Rozbijcie swoją świnkę skarbonkę i ze znajdujących się w niej monet (mamy nadzieję, ze macie ich dużo) spróbujcie ułożyć portret Mona Lisy. Poniższe zdjęcie jest przykładem tego, że się tak da :)
#
Ostatnie nasze propozycje są dla bardziej wytrwałych.
Możecie ułożyć portret Mona Lisy z puzzli...
#
Lub guzików.... to już Wam pozostawiamy ten wybór :)
#
Może wśród Was znajdzie się ktoś, kto sam zechce zostać Mona Lisą ;)
Uczniowie ze Szkoły Podstawowej w Warszawie tak poradzili sobie z portretem Mona Lisy
Witajcie serdecznie. Tak bardzo spodobały Wam się lekcje o Vincencie van Goghu, że postanowiłyśmy pójść za ciosem i przygotować cykl lekcji o Leonardo da Vincim, artyście obok którego nie można przejść obojętnie. Uważamy, że jego osoba zasługuje zarówno na nasze jak i Wasze uznanie. Zarówno Vincenty van Gogh jak i Leonardo da Vinci byli artystami, którzy nie znaleźli zrozumienia wśród artystów żyjących w ich epoce. Obydwaj musieli zmierzyć się z krytyką, której do końca nie potrafili podołać. Odkrywanie biografii Leonarda da Vinci jest wielką przygodą, którą jako wyzwanie podejmują nie tylko współcześni historycy sztuki, ale również muzycy, artyści, konstruktorzy, inżynierowie a nawet lekarze! Nie mogą się nadziwić, jak wiele odkryć naukowych, wynalazków i dzieł inspiruje ich do dzisiaj i jakże często przemyślenia oraz badania Leonarda są zgodne z myślą naukową XXI wieku. Dlatego i my postanowiłyśmy przedstawić Wam tą znakomitą osobę, co dla nas też było nie lada wyzwaniem.
Leonardo da Vinci, portret
Gdy czytamy historię życia Leonarda da Vinci wydaje nam się, że odkrywamy nie jedną, lecz wiele biografii. Leonardo bowiem to nie tylko malarz, ale również wybitny architekt,
świetny znawca ludzkiej anatomii, wielbiciel muzyki... to doprawdy
człowiek uniwersalny, wszechstronnie utalentowany...
Leonardo urodził się 15 kwietnia 1452 roku w małej wiosce toskańskiej Vinci.
Tak, da Vincinie jest nazwiskiemwe współczesnym rozumieniu, ale oznacza jedynie tyle,
że Leonardo pochodzi z miasta Vinci. Był nieślubnym synem miejscowego notariusza
Piera Antonia da Vinci i niejakiej Catariny, o której niewiele dziś wiemy.
Gdy skończył 3 lata ojciec zabrał go od matki.
Trudna do zaspokojenia ciekawość małego Leonarda sprawiła, że jego ojciec
szybko zaczął zdawać sobie sprawę z wyjątkowych zdolności syna.
Chłopca pasjonowało dosłownie wszystko, od muzyki po chemię.
Jako młody chłopiec lubił też płatać figle - stworzył niezwykły mechanizm powodujący,
iż nagle, w środku nocy, łóżko podrzucało w górę śpiącą w nim osobę ;)
Mieszał również bezzapachowe substancje otrzymując w ten sposób miksturę o woni
tak odrażającej, że domownicy w popłochu uciekali do ogrodu ;)
Młody Leonardo potrafił godzinami rysować. Ojciec bardzo szybko dostrzegł jego genialne zdolności i pokazał kilka prac syna jednemu ze swych znajomych,
wybitnemu malarzowi i rzeźbiarzowi florenckiemu - Andrei Verrocchio (1435-1488).
Artysta nie chciał uwierzyć, że rysunki wyszły spod ręki małego chłopca.
W 1469 r. Leonardo rozpoczął naukę w pracowni Verrocchia i szybko
stał się jego ulubionym uczniem. Tam tez zdobył podstawową wiedzę
z rzeźbiarstwa i architektury oraz stał się malarzem.
Około 1476r. Verrocchio pracując nad obrazem "Chrzest Chrystusa" poprosił Leonarda
o dokończenie płótna. Leonardo domalował widoczną w tle roślinność
i znajdującego się po lewej stronie anioła. Verrocchio był tak zaskoczony zdolnościami Leonarda, że w konsekwencji porzucił malarstwo i zaczął zajmować się rzeźbiarstwem.
"Chrzest Chrystusa"
W 1482 roku Leonardo da Vinci osiadł na 18 lat w Mediolanie. Został tam nadwornym malarzem i inżynierem Księcia Lodovica Sforzy. Leonardo przedstawił się Księciu jako doskonały wynalazca machin wojennych, budowniczy mostów i urządzeń fortyfikacyjnych. W memoriale, w którym przedstawił księciu swe umiejętności, napisał, że potrafi konstruować najstraszliwsze machiny niszczące, burzące, i że zna sposoby budowy mostów bardzo lekkich i mocnych, łatwo przenośnych oraz innych mocniejszych, które opierają się ogniowi i atakowi oraz także budować kryte wozy bezpieczne i nie do zdobycia.
Na dworze Księcia był przede wszystkim rzeźbiarzem. Książę zlecił mu wykonanie posągu konnego ojca - Francesco Sforzy. Odlanie w brązie rzeźby, mającej mierzyć 7,20 m
okazało się zbyt trudne technicznie i projekt nie został zrealizowany.
Oczywiście tak wszechstronny człowiek jak Leonardo nie zajmował się samą tylko rzeźbą.
Artysta pracował również nad dekoracjami teatralnymi, organizował ceremonie
ślubne w rodzinie Sforzów, wspaniałe przyjęcia na dworze księcia oraz projektował stroje na bale. Grał również świetnie na lirze, którą sam skonstruował.
Leonardo da Vinci, Portret muzyka, około 1490 r.
W 1490 powstał portret "Dama z gronostajem", zwana również w literaturze polskiej "Damą z łasiczką". Ten jeden z piękniejszych renesansowych portretów został przywieziony do Polski około 1800 r. przez Księcia Adama Jerzego Czartoryskiego i wzbogacił wówczas kolekcję w Puławach. Dzisiaj znajduje się on w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.
Leonardo wyraził z mistrzostwem całe bogactwo wewnętrzne portretowanej postaci. Łasiczka była symbolem czystości i dziewictwa. Na delikatnych ustach pięknej kobiety pojawił się - znany z innych też portretów - ledwie zauważalny , tajemniczy uśmiech.
Leonardo da Vinci, Dama z gronostajem, około 1490 r.
W 1487 r. Leonardo uczestniczył w przygotowaniach do budowy katedry mediolańskiej
i został głównym inżynierem prac związanych z wodociągami miejskimi.
W ciągu całego życia Leonardo nieustannie wykreślał plany architektoniczne różnych budowli. Niestety żaden z jego projektów nie został zrealizowany. A wszystkiemu winne były czasy, w których żył.
Leonardo da Vinci, projekt budowli, około 1487 r.
Leonardo w 1495 roku na zamówienie Księcia rozpoczął malowanie "Madonny w grocie" oraz "Ostatniej Wieczerzy".
"Ostatnia Wieczerza" podziwiana jest głównie ze względu na zachowane w niej proporcje oraz symetrię, wyrażoną głębią pomieszczenia, w której wraz z Jezusem ucztują apostołowie, jak również ze względu na naturalizm obrazu i bijącą z niego iluzję rzeczywistości.
Znana jest również anegdota mówiąca o tym, że Król Franciszek I tak bardzo zachwycił się malowidłem w kościele, że chciał go przewieźć do Francji wraz ze ścianą,
na której został namalowany ;)
Malując "Ostatnią Wieczerzę" Leonardo posłużył się (około 8,8 metrów szerokości i 4,6 metrów wysokości), nietypową techniką, która okazała się nietrwała - mimo wielu renowacji malowidło jest nadal w złym stanie.
Leonardo da Vinci, Ostatnia wieczerza, około 1495 r.
W marcu 1500 roku Leonardo pojechał do Wenecji, gdzie pracował jako inżynier wojskowy
przy wschodnich granicach Republiki Weneckiej. Tam też sporządził dla weneckiego senatu raport w sprawie możliwości ufortyfikowania (otoczenie wałem) rzeki Isonzo.
Ten genialny znawca techniki posiadał wiedzę, która jest efektem jego własnej pracy,
bez szkół i profesorów. Powstał ogrom projektów wielu urządzeń. W rękopisach natrafić możemy na urządzenia, które niestety nigdy nie mogłyby działać. Zaskakują nas one jednak specyficznymi zasadami funkcjonowania, oryginalnością przeznaczenia, a nawet samym wyglądem.
Leonardo da Vinci, projekty, około 1500 r.
Rok 1502 Leonardo spędził jako architekt i główny inżynier na dworze księcia Cesare Borgii. Artysta towarzyszył księciu w czasie jego kampanii wojskowej w Romanii. Wykonał szereg różnorodnych prac jako architekt i inżynier wojskowy, sporządzał między innymi notatki
na temat fortyfikacji i portu, tworzył szkice zatoki i kanału w Porte Cesenatico
nad Adriatykiem. Leonardo odbył podróże prawie po całych Włoszech, które owocują ogromną liczbą map m.in.: mapy doliny Val di Chiana z lotu ptaka, czy też dróg i strumieni w okolicy Castiglione i Montecchio.
W 1503 roku Leonardo rozpoczął prace nad "Mona Lisą" zwaną też "Giocondą" - najsłynniejszym obrazem na świecie. Obraz został zamówiony
przez florenckiego kupca, bławatnika Francesca Gioconda (stąd tytuł La Gioconda).
Kupiec Giocondo z nieznanych powodów nie został właścicielem portretu, a malarz swoje
dzieło do końca życia woził ze sobą. Ten portret zapewnił Leonardowi trwałe miejsce
w historii, a sobie nieśmiertelność. Obraz nigdy nie był poddany renowacji. Mimo zanieczyszczeń i warstw ochronnych, wydaje się być tak doskonały, że trudno nie pomyśleć, iż za tym zagadkowym uśmiechem może skrywać się coś więcej, jakaś tajemnica.
Ale czemu Gioconda stała się tak sławna i rozpoznawalna ? Przecież jest mnóstwo portretów, doskonale wykonanych przedstawiających bardziej znane postaci, które jednak nie wywołują takiego zainteresowania. Dlaczego to właśnie obok mieszkającej do dzisiaj
w Luwrze "Mona Lisy" nie można przejść obojętnie ?
O tym postaramy się opowiedzieć na osobnej lekcji poświęconej tylko temu obrazowi.
Leonardo da Vinci, Mona Lisa, około 1503 r.
W październiku 1513 r. Leonardo przybył do Rzymu, gdzie coraz rzadziej zajmował się malarstwem. Przeprowadzał tam eksperymenty, do których z dystansem odnosili się współcześni ludzie. Da Vinci popadł również w konflikt z papieżem, któremu doniesiono o prowadzonych przez artystę sekcjach zwłok w szpitalu w Santo Spirito, przez co Vinci musiał kontynuować studia anatomii, badając zwierzęta zamiast ludzi.
Pobyt w Rzymie był to również czas, podczas którego Leonardo zajmował się zagadnieniami grawitacji i kwadratury koła oraz badaniem skamielin, a także zjawisk burzy, wiatru i potopu.
Jego pomysły niejednokrotnie wywoływały u odwiedzających go gości więcej przerażenia niż podziwu. By przerazić znajomych Leonardo trzymał w pudełku oswojoną szarańczę oraz jaszczurkę, której przyprawił skrzydła, rogi i brodę.
Współcześni postrzegali go jako nieprzystającego do ich epoki. Artysta przechodził osobisty kryzys w wyniku odkrycia, że są rzeczy, których nie jest w stanie dokonać, czy też pojąć. Dobijały go także przejawy ludzkiej zazdrości i zawiści, z którymi coraz częściej się spotykał. Zapełniał strony swoich notatek komentarzami o zawiści. Potępiał kłamstwo, niewdzięczność, przemoc i pijaństwo, które ze względu na swoją wrażliwość z trudem tolerował.
Latem 1515 r., kiedy w Rzymie panował ogromny upał, Leonardo podupadł na zdrowiu. Następnie Leonardo zamieszkał razem z Francescem Melzim (swoim uczniem) w posiadłości Clos Lucé (Cloux), w pobliżu królewskiej rezydencji w zamku Amboise, którą król oddał do dyspozycji artysty, obdarzywszy go wysokim wynagrodzeniem. Władca dał Leonardowi całkowitą swobodę i zapewnił wszelkie wygody. Otrzymał on do dyspozycji gosposię i kucharkę. Choć Leonardo nosił tytuł królewskiego inżyniera, malarza i architekta, nie był obarczony licznymi obowiązkami. Król chciał mieć tylko możność rozmowy z artystą o dowolnej porze dnia i nocy.
Pokój nad jadalnią służył artyście za pracownię. Leonardo tworzył już raczej okazyjnie projekty kostiumów bądź szkice architektoniczne, gdyż jego prawa ręka była sparaliżowana w wyniku przebytego udaru mózgu. Mógł jeszcze rysować lewą, malowanie natomiast zostawiał Melziemu. Ostatnim projektem architektonicznym był zamek w Romorantin.
Leonardo zmarł 2 maja 1519 r. w zamku Cloux
Doskonałym podsumowaniem dzisiejszej lekcji będzie film, do którego obejrzenia Was zachęcamy.
I na koniec krótka notatka obrazkowa dla Was.
Po obejrzeniu filmu możecie również rozwiązać krzyżówkę dotyczącą życia Leonarda da Vinci, którą dla Was przygotowałyśmy :)
Wszystkie odpowiedzi znajdziecie też w notatce zamieszczone wyżej.
Mamy nadzieję, że krzyżówka nie sprawi Wam żadnego problemu i rozwiążecie ją w kilka minut.
