W pracowni rzeźbiarza. Wykonanie płaskorzeźby w glinie. Część 3.

W pracowni rzeźbiarza. Wykonanie płaskorzeźby w glinie. Część 3.


Witajcie
W piątki raczej nie publikujemy lekcji, dzisiaj jednak zrobimy wyjątek. 
Temat rzeźby jest bardzo szeroki, chciałybyśmy go więc domknąć i przejść do kolejnych, proponowanych przez Was tematów. Początkowo planowałyśmy na niego trzy zajęcia, jednak w trakcie poszukiwania materiałów odnalazłyśmy Panią Agnieszkę Świerzowicz Maślaniec, która udostępniła nam udokumentowaną pracę Wikrorii, uczennicy Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Jana Matejki w Nowym Wiśniczu.
Wiktoria wykonała świetną płaskorzeźbę w glinie, a następnie zrobiła jej odlew z gipsu.
Pomyślałyśmy więc, że na podstawie jej dokumentacji zrobimy  kurs i może kogoś zainspirujemy do wykonania podobnej płaskorzeźby

Wiktoria swoją pracę rozpoczęła od znalezienia rośliny - Hibiskusa,  którą  sfotografowała. 



Następnie powstał rysunek sfotografowanego hibiskusa w czterech różnych kompozycjach, z których  wykadrowano jednego kwiatka.


Dalszym krokiem było wykonanie kolejnych szkiców, po to by bardziej skupić się na detalach tej rośliny, a nie na ułożeniu kompozycyjnym.  Z wybranych szkiców zostało wykonane ksero, z którego wybrano poszczególne elementy i ułożono w ciekawą kompozycję. 



Po przeanalizowaniu wszystkich kompozycji wybrano jedną propozycję dzięki czemu powstał końcowy projekt rysunkowy.




Późniejszym krokiem było odrysowanie kształtu projektu na folii i odbicie jej na tabliczce z gliny. 




Po wykonaniu odbicia wzoru na glinie, przyszedł czas na przestrzenne modelowanie, które odbyło się w kilku etapach.
Pierwszym etapem była ogólna forma,  czyli odpowiednie umieszczenie na płaszczyźnie, wydobycie kształtu i pierwszego planu.



Dzięki obserwacji rośliny z natury, zarysowano miejsca w których powinny być różne ugięcia, prezentujące kształt rośliny. Zaobserwowano prowizoryczny ruch liści i przełożono go na płaskorzeźbę, dokonano analizy ułożenia pąków oraz płatków Hibiskusa. Na końcu zaznaczono linie pojawiające się na płatkach (etap 2)





W 3 etapie dopracowano szczegóły– wydobyto kształty, ukształtowano pąki, uzyskano poszarpania na liściach i środka rośliny, zmniejszono i zaokrąglono łodygi oraz pofalowano płatki.



W celu uzyskania trójwymiarowości rzeźby wydobyto elementy, które powinny być na pierwszym planie. Elementy te zabezpieczono podklejając je od spodu, żeby podczas odlewu nie doszło do uszkodzenia (etap 4).



Efekt końcowy pracy jest następujący.




Następnym krokiem będzie wykonanie odlewu płaskorzeźby.
W celu uniknięcia uszkodzenia rzeźby, można pierwszą warstwą gipsu zabarwić barwnikiem. Dzięki temu podczas odkuwania wiadomo będzie, w którym miejscu zaczyna się rzeźba.





Dalej nadajemy odpowiedni kształt rzeźbie, po to by druga warstwa gipsu przywarła do pierwszej.
Druga warstwa gipsu powinna być już w naturalnym kolorze.




Po wyschnięciu obydwu warstw gipsu, należy ostrożnie wydłubać ze środka glinę.
Powstałą formę należy wyczyścić i namoczyć, a następnie dokładnie wysmarować smarówką, po to by wlany gips nie przywarł do formy



Wysmarowaną formę zalewamy białym gipsem i odstawiamy do wyschnięcia. 
W chwili, kiedy gips trochę zgęstnieje należy włożyć w niego dodatkowo siatkę.

Odkuwanie rozpoczynamy dopiero wówczas, kiedy gips całkowicie wyschnie. Zaczynamy od boków, a kończymy na środku.



Podczas odkuwania może dojść do "wpadek". Praca nad oddzieleniem warstw gipsu od płaskorzeźby może pozostawić dziury, mogą również odpaść kawałki łodyg czy  liścia, czasami nawet miejsca przy bokach.


Głębokie dziury można zakryć gipsem, kiedy płaskorzeźba jest namoczona.  Ubytki w łodygach, liściach i po bokach można naprawić za pomocą masy akrylowej, którą po wyschnięciu szlifuje się papierem ściernym. Po tych zabiegach płaskorzeźbę czyści się z resztek gipsu za pomocą pędzelka.
Gotowa płaskorzeźba wygląda tak:


Można zostawić ją taką jaka jest, albo pomalować farbami.

Takim oto sposobem dotarliśmy do końca :)
Mamy nadzieję, że przedstawiony przez nas kurs jest dla Was jasny.

Dziękujemy Pani Agnieszce Świerzowicz Maślaniec za chęć pomocy, a Wiktorii za udostępnienie swojej pracy.  Było nam niezmiernie miło Was u nas gościć.

Pozdrawiamy i życzymy słonecznego weekendu.


W pracowni rzeźbiarza. Techniki i materiał rzeźbiarski. Część 2

W pracowni rzeźbiarza. Techniki i materiał rzeźbiarski. Część 2


Witajcie serdecznie.
Wczoraj musiałyśmy pozmieniać troszeczkę nasze plany jeśli chodzi o publikacje i pozamieniać daty postów :) Tak się szczęśliwie złożyło, że wczoraj był obchodzony Światowy Dzień Ziemi więc Land art wpasował się treścią idealnie.
Dzisiaj chciałybyśmy kontynuować lekcję o rzeźbie z zeszłego tygodnia.
Wiecie już jakie istnieją rodzaje rzeźb i jakich narzędzi używa rzeźbiarz do ich wykonania. Dowiedzieliście się również jakie czynniki wpływają na odbiór rzeźby przez obserwatora.

Początkowo rzeźbiarze modelowali figury w miękkiej glinie. Nie był to jednak  dobry materiał na rzeźby, po wyschnięciu kruszył się i pękał, przez co rzeźba ulegała zniszczeniu. Artyści zaczęli więc szukać innego, bardziej trwalszego materiału.
Rzeźbę w glinie przedstawia poniższe zdjęcie. Celowo wybrałyśmy takie zdjęcie. Chciałyśmy bowiem naocznie pokazać jak nietrwałym materiałem jest glina.

Rzeźba z gliny z zajęć autorstwa Zuzy

W XVIII wieku dość popularnym materiałem rzeźbiarskim stał się stiuk, który prawie całkowicie zstąpił stosowany w poprzednim stuleciu marmur.  Stiuk to inaczej gips połączony z wodą, wapnem oraz sproszkowanym marmurem. Sztukator zaś to artysta wykonujący rzeźby ze stiuku.

Trewir St. Paulinkirche prezbiterium dekoracja stiukowa - aniołki

Rzeźby tworzono również za pomocą techniki odlewniczej, która polegała na wlaniu np. roztopionego metalu do odpowiedniej formy. Po wyschnięciu odlewu formę rozbijano bądź też odłupywano kawałek po kawałku odsłaniając dzieło. Rzeźby wykonywane  w tej technice wykonuje się najczęściej z brązu, stopu miedzi i cyny oraz innych metali. Należy dodać, że brąz obok kamienia i drewna jest najważniejszym materiałem rzeźbiarskim.
Niżej zobaczycie zdjęcie rzeźby autorstwa Charlesa Octave’a Levy 'ego, która powstała ok 1880 roku. Zwróćcie proszę uwagę na pięknie i precyzyjnie odlaną suknię bohaterki zdobioną licznymi ornamentami. Niezwykle realistycznie wyglądają również: twarz, miecz i dłonie kobiety. 
Na przestrzeni wieków postać Salome inspirowała wielu artystów, w tym również rzeźbiarzy. Jest ona jednym z pierwszych przykładów femme fatale - kobiety silnej, pięknej, intrygującej i nieodgadnione, która swoim zachowaniem i zmysłowością wywiera ogromny wpływ na mężczyzn wzbudzając w nich miłość i pożądanie w celu uzyskania własnych korzyści.




Obecnie twórcy sięgają po różnorodne materiały, które na pozór nie nadają się jako materiał do rzeźbienia. Przykładem takich rzeźb są prace Magdaleny Abakanowicz, która tworzyła gromady anonimowych, niemal identycznych postaci ludzkich stojących, kroczących lub siedzących - wystawianych w muzeach lub umieszczanych w krajobrazie. Materiałem rzeźbiarskim były worki jutowe spajane żywicą.

Magdalena Abakanowicz na tle "Tłumu",
wystawa w CSW Zamku Ujazdowskim w Warszawie

Dość nietypową sztuką jest rzeźbienie w soli, które stało się tradycyjną formą rękodzieła w Kopalni Soli w Wieliczce. Na ścieżce Trasy Turystycznej niemal na każdym kroku można spotkać wielkie postaci związane z polską kulturą i sztuką, których podobizny zostały uwiecznione w solnej skale.
Jednym z artystów rzeźbiących w soli jest Władysław Hapek, który w 1968 roku wyrzeźbił popiersie króla Kazimierza III Wielkiego.

Władysław Hapka, Solne popiersie Króla Kazimierza III Wielkiego
Współczesnych technik rzeźbiarskich jest bardzo wiele. Nie sposób jest je wszystkie tutaj wymienić. Anna Szapocznikowa wykonywała rzeźby z gumy, a Władysław Hasior tworzył rzeźby z metalu i drutu zwane instalacjami, czyli zbiorem różnych form w przestrzeni.

Władysław Hasior, Źródło błękitnej krwi
Jedną z technik rzeźbiarskich, która bardzo nas zaabsorbowała i którą w tym miejscu chciałybyśmy krótko omówić jest rzeźba wykonana metodą dokładania, a następnie jej odlew w gipsie.
Jego wykonanie wymaga wiele czasu i pracy. Na początku rzeźbiarz tworzy rzeźbę w glinie, którą dzieli na dwie lub więcej części za pomocą cienkich blaszek, a następnie pokrywa warstwą gipsu wzmocnionego pakułami lub kawałkami drzewa. Tak powstaje gotowa forma rzeźby, która jest jej negatywem. Po wyschnięciu negatywu rzeźbiarz ostrożnie odejmuje jedną część formy, wydłubując z jej wnętrza glinę. Powstałe formy myje w wodzie i smaruje naftą z parafiną, a następnie składa razem. Następnie do złożonej formy rzeźbiarz nalewa świeży gips, a gdy ten stężeje, ostrożnie odkuwa kawałkami formę za pomocą dłuta. W ten sposób powstaje pozytyw czyli odlew w gipsie identyczny jak rzeźba w glinie.
W sytuacji, kiedy chcemy mieć więcej odlewów danej rzeźby musimy z pierwszego odlewu zrobić tzw. formę składaną, czyli formę podzieloną na tyle części, by każda z nich dała się łatwo odciągnąć.  Wszystkie one zamknięte są jeszcze jedną zewnętrzną pokrywą gipsu tzw. matką i zaimpregnowane szelkami. Z takiej formy rzeźbiarz bez trudu może wykonać wiele odlewów.
Oczywiście proces powstawania takiej rzeźby jest bardziej skomplikowany, my tylko napisałyśmy jego zarys. Więcej dowiecie się z filmu, który znajdziecie niżej. Film, co prawda nie jest w języku polskim, ale powyższy opis na pewno pozwoli Wam wszystko zrozumieć.




Uff... udało nam się przebrnąć przez tą lekcję. 
Mamy nadzieję, że dzisiejsza lekcja choć bardzo trudna jest dla Was zrozumiała.

Na koniec bardzo przyjemne zadanie dla Was, które wykonacie z tego, co macie w domu.

Poszukajcie wokół siebie materiałów, które nadawałyby się na rzeźbę. Zaprojektujcie z nich i wykonajcie skrzydlatego smoka.

Do zobaczenia.

Land art - sztuka z natury i w naturze.

Land art - sztuka z natury i w naturze.


Witajcie
Wczoraj miało miejsce małe zamieszanie, dlatego też musiałyśmy zmienić terminy publikacji. Dzisiaj będzie lekcja dla klasy 7, jutro zaś lekcja dla klasy 6, na której będziemy kontynuowały wpis o rzeźbie z zeszłego tygodnia.

Czy wiecie co to jest land art? A może z czymś kojarzy Wam się to słowo?

. Land art to inaczej sztuka ziemi. Nie trudno więc się jest domyślić, że obszarem działania dla artystów jest natura, tworzywem zaś są materiały naturalne czyli: ziemia, piasek, drewno, liście, kamienie oraz materiały niebędące wytworem natury, np. tkaniny, folie, czy też elementy metalowe. 
Bardzo duży, jak nie decydujący wpływ na końcowy efekt pracy artystów mają czynniki atmosferyczne: słońce, deszcz, wiatr, burza, erozja, a nawet przypływ morza. Zdarza się, że obiekty istnieją tylko kilka godzin po czym znikają wchłonięte przez naturę. Jeśli zaś zagrażają środowisku zostają zdemontowane przez autora.

Land art narodził się w latach 60. XX wieku w Ameryce, a dokładniej 5 października 1968 roku, kiedy to w nowojorskiej Dwan Gallery odbył się wernisaż wystawy zatytułowanej "Earthworks"
Twórcy tego nurty buntowali się przeciwko skomercjalizowanemu światowi sztuki i czerpaniu z niej zysku. Mocno krytykowali tradycyjną rzeźbę proponując odmienne spojrzenie na sztukę przestrzenną. Uważali, że sztukę tą należy wyprowadzić z galerii, jak najdalej od ludzkich siedzib, tak by bogaci kolekcjonerzy nie mieli do niej dostępu. Zaś tradycyjne materiały, z których powstają rzeźby proponowali zastąpić tym, co znajduje się w terenie.

Twórcom land artu nie przeszkadzał fakt, że ich dzieła często ulegały szybkiemu zniszczeniu - rozmyte przez deszcz, zalane przez przypływ czy też rozsypane przez wiatr. Wręcz przeciwnie  byli oni z tego powodu bardzo dumni. Fakt ten był pewnego rodzaju świadectwem tego, że nie dbają oni o bogatych klientów oraz sławę, ale o samą sztukę.

Dzieła artystów land artu bardzo szybko rzuciły widzów na kolana skalą ingerencji w krajobraz.  Przykład innym dał Robert Smithson, który usypał groblę z 6 tys. ton błota, kryształów soli, skal bazaltowych, ziemi i wody spiralną, długą na 460 m groblę w Wielkim Słonym Jeziorze w stanie Utah.


Inną dość spektakularną realizacją był przegrodzony pomarańczową kurtyną o wysokości ok. 42 m kanion Kolorado. Kurtyna ta została zaprojektowana przez Christo i Jeanne-Claude i wisiała 28 godzin.



Należy jednak przyznać, że nie wszyscy amerykańscy twórcy land artu bili plenerowe rekordy. Niektórzy z nich  tak jak Carl Andre próbowali wprowadzić do sztuki ziemi reguły minimalizmu, albo jak Dennis Oppenheim dość oryginalnie łączyli land art z podszytym szamanizmem body artem, czyli sztuką ciała.



W połowie lat 70. nastąpił kryzys ekonomiczny, który sprawił, że amerykanie przestali sponsorować twórców land artu. Jedyną pracą, która powstała w tamtym okresie i która  jest najbardziej imponująca po dziś dzień jest próba Jamesa Turrela przerobienia wygasłego wulkanu w Arizonie o średnicy ponad 5 km na naturalne obserwatorium astrologiczne.




W Europie zaś skupiono się na tworzeniu land artu kameralnego i subtelnego, przesiąkniętego różnorodną symboliką. Dużą sławę zyskał brytyjski artysta Richard Long, który spacerując wydeptał ścieżkę na łące a następnie ją sfotografował. Dzisiaj jego praca znana jest pod nazwą "A line Made by Walking". Dopatrywano się w niej różnych metafor i metafizycznych sensów przez co doczekała się ona setek analityczno-krytycznych opracowań.




Polską artystką, która zapoczątkowała nurt sztuki odnoszącej się do natury i wykorzystującej jej elementy jest Teresa Murak. Jej twórczość wyróżniają prace z oryginalnym materiałem, do dziś stanowiącym jej znak rozpoznawczy. Jej realizacje wykonywane były z materiału porośniętego rzeżuchą .
Autor: Teresa Murak

Najbardziej jednak spektakularną pracą gatunku land artu w Polsce jest "Projekt Mars" Jarosława Kozakiewicza. Kozakiewicz zagospodarował nieczynną kopalnię węgla brunatnego na niemieckim Pojezierzu Łużyckim, na której usypał z ziemi kształt ludzkiego ucha  widocznego dopiero z lotu ptaka.


Land art jest wpisany  w naturę i często tam pozostaje. Artyści dokumentują swoje prace na fotografiach, szkicach oraz filmach wideo. Dzięki temu mogą być one prezentowane szerszej publiczności w galeriach lub muzeach, gdyż nie zawsze odbiorca może dotrzeć tam, gdzie powstała praca.

Chciałybyśmy Was prosić, żebyście obejrzeli zaproponowany przez nas film. Znajdziecie tam wiele zapierających dech w piersi dzieł land artu oraz przykłady prostych prac, które możecie wykonać sami w domu.


Na koniec mamy dla Was zadanie.
Prosimy, abyście stworzyli własną pracę w stylu land art. 
Z racji tego, że jest kwarantanna i nie można wychodzić na dwór zróbcie swoją pracę w domu.

Pani Małgosia wraz ze swoimi dziećmi zrobiła mini ogródek.
W skorupki jajek włożyła watę a następnie posiała w nie rzeżuchę.
Nie tylko stworzyła pracę w stylu land art, ale także uzyskała świetną dekorację do kuchni :)



Może zainspirują Was również prace uczniów Szkoły Podstawowej w Mszczonowie :)







Pozdrawiamy Was serdecznie :)



 Układy i formy, czyli słów kilka o kompozycji statycznej, dynamicznej i rytmicznej. Część 3

Układy i formy, czyli słów kilka o kompozycji statycznej, dynamicznej i rytmicznej. Część 3


Witajcie
Dzisiaj mamy wtorek, a we wtorki szczególnie zapraszamy uczniów klas piątych, ale nie tylko. Na poprzednich lekcjach poznaliście kilka rodzai kompozycji, m.in. otwartą, zamkniętą, centralną itp.
Dzisiaj skupimy się na kolejnych rodzajach kompozycji i będzie to już ostatnia lekcja ściśle dotycząca tematu kompozycji. Oczywiście będziemy o nich wspominały jeszcze w innych wpisach, ale nie tak szczegółowo jak teraz. Istnieje jeszcze kilka innych rodzai kompozycji, my jednak opisałyśmy te naszym zdaniem najważniejsze.
Dzisiaj opowiemy o kompozycji statycznej, dynamicznej oraz rytmicznej.


Kompozycja statyczna polega na ustawieniu elementów w taki sposób, by sprawiały one wrażenie nieruchomych. Tego rodzaju kompozycję obserwujemy głównie w martwej naturze oraz w portretach. Charakteryzuje się ona uporządkowanymi pionowymi i poziomymi elementami.  Wyraża  spokój, łagodność i opanowanie. Przedstawia sceny zrównoważone, spokojne oraz refleksyjne, mające służyć zadumie i zamyśleniu.


Leopold Zborowski, Portent Leopolda Zborowskiego


Przykłady kompozycji statycznej doskonale pokazuje poniższy film.





Zaprzeczeniem kompozycji statycznej jest kompozycja dynamiczna. Polega ona na przedstawieniu obiektów w ruchu. Kompozycja ta bazuje się głównie na ukośnych, krzyżujących się ze sobą liniach tworzących na obrazie szarpane kształty i plamy, które w efekcie nadają pracom dramatycznego i niestabilnego charakteru. Odznacza się ona silnymi kontrastami. Kompozycja ta była charakterystyczna dla malarstwa epoki baroku



Peter Paul Rubens, Porwanie córek Leukippa


Przykłady kompozycji dynamicznej znajdziecie na filmie zamieszczonym niżej.





Rytm w sztuce pojawia się dzięki powtórzeniom pewnych elementów kompozycji w regularnych odstępach. Występuje on w utworach muzycznych, malarskich, rzeźbiarskich, graficznych oraz innych. Na co dzień najłatwiej możemy go zaobserwować w architekturze.



Zamek w Pieskowej Skale

Powtarzanie motywu nie tylko wprowadza ład do dzieła, ale ułatwia i przyspiesza jego wykonanie. Wystarczy raz wymyślić wzór, by potem powielić go dowolną ilość razy. Z tego powodu bardzo często rytm pojawia się w wytworach ręcznych takich, jak koronki, hafty, wycinanki ludowe, zdobienia naczyń, różne plecionki (np. koszyki).

Wycinanka ludowa Województwa Łódzkiego


Kompozycja rytmiczna polega więc na układaniu w  regularnych odstępach tych samych bądź też podobnych elementów plastycznych. Mogą nimi być np. pasy, figury geometryczne, plamy walorowe i barwne oraz linie.

Więcej o rytmie w kompozycji dowiecie się z filmu.



Pora na podsumowanie i uporządkowanie wiadomości. Pomyślałyśmy, że abyście dobrze zrozumieli omawiany przez nas temat, pokażemy poszczególne rodzaje kompozycji na kredkach.
Jesteście gotowi?
No to zaczynamy!

Harmonia i spokój, to kompozycja .......

STATYCZNA

Ruch, bałagan, niepokój, to kompozycja...

DYNAMICZNA




Powtórzenie w regularnych odstępach pewnych elementów, bądź też kolorów, to kompozycja...

RYTMICZNA




Zobaczcie jak świetnie z tematem kompozycji poradzili sobie  Amelka i Kacper, uczniowie klasy 5 Szkoły Podstawowej w Mszczonowie.











Brawo Amelka i Kacper! Wasze prace pokazują nam, że można tworzyć dosłownie ze wszystkiego :)

Na koniec mamy zadanie dla Was :)
W zasadzie do jego wykonania nie potrzebujecie zbyt wielu materiałów. Wystarczy biała kartka i drobne przedmioty, które znajdziecie na biurku. Może ktoś z Was ma możliwość wyjścia na podwórko i zerwania kilku kwiatów z łąki typu, mlecz, stokrotka itp. 
Waszym zadaniem będzie ułożenie  trzech omawianych przez nas dzisiaj kompozycji i ich sfotografowanie.
Pozwólcie się ponieść wyobraźni i zaszalejcie. Wierzymy, że Wasze prace będą bardzo kreatywne :)


Pozdrawiamy :)


Copyright © Planeta Plastyki , Blogger